وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر

وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر

وسایل مورد نیاز دوران آموزشی : پاراگلایدر سواری یک ورزش برای پرواز تفریحی و البته رقابتی است. در این ورزش شما می توانید با استفاده از یک بال سبک و پارچه ای مانند یک پرنده سبک بال در آسمان به پرواز دربیاید و خالص ترین و بی واسطه ترین نوع پرواز را تجربه کنید.

پاراگلایدر در واقع ساده ترین وسیله پروازی غیر موتوری است که تقریباً هر کسی می تواند با استفاده از آن پرواز را تجربه کند. هر چند برای اینکه به تنهایی پرواز کنید به آموزش پاراگلایدر نیاز خواهید داشت.

شرکت در دوره های آموزش پاراگلایدر و اخذ گواهینامه های پروازی از الزامات پرواز تکی با پاراگلایدر است. شما باید در دوره های سطح بندی شده آموزش پاراگلایدر شرکت کنید تا مهارت های پروازی خود را مرحله به مرحله رشد دهید.

یکی از مباحث مهم در این زمینه بحث وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر است. این موضوع در حقیقت اولین سؤالی است که اکثر هنرجویان از ما می پرسند. به همین خاطر در این مقاله قصد داریم بیشتر در خصوص وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر با شما صحبت کنیم. با ما همراه باشید.

پاراگلایدر در ایران

ابتدا بیایید به صورت خیلی خلاصه با تاریخچه پاراگلایدر سواری در ایران آشنا شویم. این ورزش از سال 1374 وارد کشور ما شد. در این سال کمیته پاراگلایدینگ در سازمان تربیت بدنی کشور و زیر نظر فدراسیون کوهنوردی و ورزشگاه شیرودی تأسیس شد و اولین گام در آغاز ماجراجویی با پاراگلایدر در ایران برداشت شد.

محبوبیت و رواج این ورزش به قدری زیاد شد که در سال 1389 انجمن ورزش های هوایی شکل گرفت و متولی پاراگلایدر سواری در ایران دش. امروزه پرواز و آموزش پاراگلایدر در تهران و خیلی از شهرهای دیگر ایران صورت می گیرد و این ورزش توانسته به محبوبیت زیادی بین مردم دست پیدا کند.

دوره های آموزشی پاراگلایدر

دوره های آموزش پاراگلایدر معمولاً مطابق با سیلابس های انجمن ورزش های هوایی و سازمان هواپیمایی کشور برگزار می‌ شوند. ون در نهایت شما باید برای گرفتن گواهینامه پاراگلایدر در آزمون این سازمان ها شرکت کنید.

دوره های آموزش پاراگلایدر سطح بندی شده هستند. سطوح مختلف این دوره ها نیز عبارتند از:

• مبتدی – Beginner
• مستقل – Novice
• متوسطه – Intermediate
• پیشرفته – Advance
• امنیت پرواز – SIV
• آکروباسی
• تندم – Tandem

در سایر مقالات آکادمی آموزش پاراگلایدر به صورت مفصل در مورد این دوره های صحبت کرده ایم.

برای آشنایی بیشتر با دوره های آموزش پاراگلایدر توصیه می کنیم این مطلب را مطالعه کنید.

توجه داشته باشید که وسایل مورد نیاز دوره آموزش پاراگلایدر به سطح دوره ای که در آن شرکت کرده اید بستگی دارد. به عبارت ساده تر، بر اساس سیلابس های انجمن ورزش های هوایی کشور، برای شرکت در دوره مبتدی نیازی به خریدن هیچ تجهیزات پاراگلایدری نیست و آکادمی آموزشی موظف است تمام تجهیزات مورد نیاز را در اختیار شما قرار دهد.

اما از دوره آموزش پاراگلایدر مستقل به بعد باید تجهیزات پاراگلایدر شخصی خودتان را خریداری کنید. در ادامه به معرفی مهم ترین وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر می پردازیم.

· بال پاراگلایدر

بال یا همان چتر پاراگلایدر مهم ترین قسمت پاراگلایدر محسوب می شود. شما شاید بتوانید بدون سایر تجهیزات پاراگلایدر پرواز کنید، اما بدون بال پاراگلایدر اصلاً وجود خارجی نخواهد داشت.

بال پاراگلایدر کمی با آن چیزی که اکثر مردم در ذهن دارند متفاوت است. این بال شکل قطره ای داشته و اگر دقیق تر به آن نگاه کنید درست مانند بال یک پرنده است. طول آن بین 10 تا 12 متر بود و عرض آن بین 2 تا 3 متر است. این یعنی مساحت بال پاراگلایدر به 2 تا 30 متر مربع می رسد!

بال پاراگلایدر به واسطه ریب ها ساختار مشبکی دارد. یعنی سطح آن دارای سلول ها یا به زبان ساده صفوف منظمی است که برای کنترل جریان هوا و شکل گیری ایرفویل طراحی شده اند. این موضوع برای تثبیت حرکت در هنگام پرواز اهمیت زیادی دارد.

به لبه جلویی بال، لبه حمله  گفته می شود که وظیفه هواگیری چتر را بر عهده دارد. به بخش پشتی نیز لبه فرار گفته می شود که وظیفه تخلیه هوای زیر بال را بر عهده دارد.

چتر پاراگلایدر توسط نخ های نازک اما به شدت محکمی که به آن ها خطوط نگهدارنده شبکه ای گفته می شود به هارنس یا صندلی پاراگلایدر متصل می شود. اتصال هارنس به این نخ ها از طریق کارابین که در واقع حلقه های فلزی بسیار قدرتمندی هستند انجام می شود که تا 2000 کیلوگرم فشار را تحمل می کند.

در انتهای نخ های نگهدارنده دسته ای از رایزرها یا بالابرها قرار گرفته اند. بسته به نوع پاراگلایدر، بالابرها در دسته های 3 یا 4 تایی هستند. شما با استفاده از بالابرهای مختلف و کنترل نخ های نگهدارنده چتر می توانید بال پاراگلایدر را کنترل کنید.

بال های پاراگلایدر جنس مقاوم و مستحکمی دارند و می توانند وزن های بالا را به راحتی تحمل کنند.

چترهای پاراگلایدر انواع مختلفی نیز دارند. دسته بندی انواع بال پاراگلایدر در کلاس های مختلف صورت گرفته است. هرکدام از کلاس های چتر پاراگلایدر مخصوص دوره های متفاوت و خلبانانی با مهارت های مختلف هست. البته سیستم های مختلفی برای کلاس بندی چتر پاراگلایدر وجود دارد، اما رایج ترین آن ها کلاس بندی اتحادیه اروپا است.

بال های کلاس A مخصوص خلبانان مبتدی و افرادی است که به صورت تفریحی پرواز می کنند. کلاس B مخصوص خلبان هایی است که قصد دارند به صورت حرفه ای به پاراگلایدر سواری ادامه دهند و کنترل بیشتری روی چتر داشته باشند. کلاس C نیز مخصوص خلبان های حرفه ای است که پاراگلایدر سواری را به عنوان یک ورزش حرفه ای دنبال می کنند. اما چترهای کلاس D مخصوص خلبان های فوق حرفه ای است که در مسابقات پاراگلایدر شرکت می کنند.

اصولاً خرید یک بال کلاس A برای اکثر هنرجویان کافی است. چون پاراگلایدر سواری در ایران بیشتر به صورت تفریحی انجام می شود.

· هارنس یا صندلی پاراگلایدر

به صندلی نشیمن خلبان پاراگلایدر هارنس گفته می شود. هارنس در واقع یک محفظه فیبری نگهدارنده محکم است که نخ های پاراگلایدر به آن متصل شده و خلبان داخل می نشیند. این محفظه نشیمن علاوه بر این که جایگاه نشستن خلبان یا پایلوت را فراهم می کند، حاوی چندین محفظه نگهدارنده جانبی برای قرار دادن سایر وسایل مورد نیاز دوره آموزشی پاراگلایدر نیز هست.

هارنس دارای صفحه محکم در قسمت پشت و زیر خلبان است که هر دو صفحه با محافظ های فومی و کیسه های هوا پوشانده شده اند. وزن خلبان خود یک مهره کلیدی برای ایجاد تعادل و کنترل پرواز است. هارنس های به گونه ای طراحی شده اند که پایلوت بتواند بیشترین کنترل را روی وزن خودش نیز داشته باشد و سقوط نکند.

هارنس از سه نقطه سینه و پاها به بدن جلبان متصل می شود. مهمترین نقطه اتصال نیز بخش سینه است که عملاً بدن پایلوت را با هارنس یکی می کند.

اگر قصد خرید تجهیزات خوب پاراگلایدر را دارید، توصیه می کنیم به دنبال هارنس های استاندارد باشید. هارنس های خوب دارای استاندارد ایمنی مانند EN-1651  و LTF 91/09  هستند.

· چتر نجات یا کمکی

چتر نجات در واقع یک چتر کمکی است که ساختار آن کاملاً با چتر اصلی پاراگلایدر متفاوت است. این چتر کوچک می تواند فرم‌های مختلفی اعم از دایره، بیضی، مثلث یا مربع داشته باشد و برای پرواز کردن مناسب نیست.

چتر نجات یک وسیله اضطراری است که صرفاً برای نجات دادن جان شما در هنگام سقوط طراحی شده است. این چتر کوچک برای مواقع بحرانی است که کنترل پرواز با پاراگلایدر کاملاً از دست خلبان خارج شده و خلبان چاره ای جز رها کردن پاراگلایدر در آسمان و پایین پریدن ندارد.

در این شرایط با استفاده از چتر نجات می توانید از خطرات سقوط نجات پیدا کنید. چتر نجات به خوبی تا شده و حجم زیادی نمی گیرد. این چتر در کانتینر یا محفظه نگهدارنده کنار هارنس قرار داده می شود تا در مواقع ضروری به راحتی در دسترس باشد.

· کلاه ایمنی

کلاه ایمنی پاراگلایدر که به هلمت هم معروف است برای محافظت از سرو گردن در هنگام تیک آف و لندینگ طراحی شده است. کلاه های ایمنی پاراگلایدر حتماً باید اندازه سر خلبان باشند و از چانه بند استفاده کنند تا به خوبی روی سر پایلوت فیکس شوند.

کلاه های ایمنی پاراگلایدر با سیار کلاه های ایمنی تفاوت داشته و باید طبق استانداردهای بین المللی این رشته ورزشی ساخته شده باشند. به همین خاطر نمی تواند از کلاه ایمنی ورزش های دیگری مانند موتورسواری برای پاراگلایدر استفاده کرد.

خلبان های تازه کار بهتر است از کلاه های ایمنی دارای محافظ فک و بدون نقاب استفاده کنند.

· وریومتر

وریومتر یک وسیله دیجیتالی بسیار مهم برای خلبان های مستقل به بالا است. وریومتر وسیله ای است که به صورت لحظه شما را در جریان افزایش یا کاهش ارتفاع قرار می دهد. پایلوت ها با استفاده از وریومتر کار تشخیص جریان های هوای گرم بالا رونده یا ترمالگیری را انجام می دهند.

معمولاً در شرایطی که خلبان خود قادر به تشخیص ترمال های هوایی نیست، با استفاده از صدای بوق هشدار وریومتر آن ها را شناسایی می کند.

البته وریومترهای امروزی دارای قابلیت مختلف و جانبی دیگری هم هستند. از جمله اینکه وریومترهای جدید خودشان GPS دارند و شما را خرید یک دستگاه موقعیت یاب بی‌نیاز می کنند.

· GPS

GPS همان دستگاه موقعیت یابی جغرافیایی است. البته GPX جزو وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر نیست و بیشتر مخصوص شرایطی است که چندین خلبان قصد دارند موقعیت جغرافیایی دقیق یکدیگر را به هم اعلام می کنند. این وسیله همچنین در وضعیت هایی که ممکن است در هنگام فرود مسیر خود را گم کنید نیز مناسب است.

با این وجود بیشتر موارد استفاده از GPS به پروازهای کراس کانتری (پروازهای پاراگلایدر رشته مسافت) مربوط می شود که در خلبان در طول پرواز باید از موقعیت جغرافیایی خود در آسمان آگاه باشد.

همانطور که اشاره شد، امروزه بیشتر وریومترهای پیشرفته خود مجهز به GPOS هستند و نیازی به خرید جداگانه این دستگاه نیست.

· بی سیم

بی سیم یکی از مهم ترین وسایل مورد نیازی دوره آموزشی پاراگلایدر به شمار می رود. هرچند خلبان های حرفه ای معمولاً زیاد از بی سیم استفاده نمی کنند، اما خلبان های مبتدی و تحت آموزش حتماً به بی سیم نیاز دارند.

در دوره های آموزشی مبتدی، مستقل،  امنیت پرواز و آکروباسی نیاز دارید به صورت مداوم با مربی (که روی زمین یا در آسمان کنار شما) حضور دارد در ارتباط باشید. به همین خاطر قطعاً به یک وسیله ارتباطی نیاز دارید.

البته توجه داشته باشید که بی سیم های مورد استفاده در پاراگلایدر بر اساس محدودیت های مجوزی، دارای فرکانس های مجاز محدودی هستند.

· لباس مخصوص پاراگلایدر

خیلی از افراد هستند که به استایل پاراگلایدر سواری بیشتر از خود پرواز اهمیت می دهند و از روز اول لباس مخصوص پاراگلایدر سواری را خریداری می کنند. لباس مخصوص پاراگلایدر یک لباس یکسره، با بافتی سُر و گرم است که از تمام قسمت های بدن محافظت می کند.

گرچه داشتن این لباس خوب است اما در حقیقت فقط خلبانان حرفه ای از آن استفاده می کنند.

·         عینک آفتابی

یادتان باشد که اشعه آفتاب در آسمان مستقیم می تابد و اشعه UV آن از فیلترهای کمتری رد می شوند. به همین خاطر ممکن است به چشمان شما آسیب بزند یا حداقل اذیتتان کند. از این روی داشتن یک عینک آفتابی خوب ضروری خواهد بود.

عینک آفتابی نه تنها از چشمان شما محافظت می کند بلکه دید شما را در هنگام پرواز بهتر می نماید. عینک آفتابی جزو اساسی ترین وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر است.

· کفش، شلوار و دستکش مناسب

توجه داشته باشید که در هنگام تیک آف کردن با پاراگلایدر نیاز دارید بدوید. به همین خاطر باید شلواری بپوشید که علاوه بر تأمین گرمای پاها، به اندازه کافی راحت باشد و جلوی حرکت آزادانه بدن شما را نگیرد.

از طرف دیگر فرود آمدن یا لندینگ نیز فشار زیادی به پاها، به ویژه مچ و ساق پای شما می آورد. به همین خاطر باید کفش ساق دار مناسبی داشته باشید که علاوه بر راحتی به خوبی از مچ پای شما محافظت کند.

پوشیدن دستکش در هنگام پرواز نیز ضروری است. یادتان باشد که هنگام پرواز در ارتفاع هستید و دمای هوا سردتر است و به همین خاطر دست های شما ممکن است یخ کند و کنترل پرواز از دستتان خارج شود. از طرف دیگر نخ ها و سیم های نگهدارنده چتر ممکن است باعث زخم شدن یا حتی پاره شدن انگشت ها شوند.

از این رو پوشیدن دستگاه در هنگام پاراگلایدر سواری ضروری است.

· کوله حمل تجهیزات

کوله‌ برای حمل تجهیزات شما، از جمله پاراگلایدر ، هارنس پاراگلایدر و تجهیزات دیگر.

لوازم پاراگلایدر معمولاً وزن سبکی دارند. کل تجهیزات پاراگلایدر شما بین 14 تا 20 کیلوگرم وزن خواهد داشت. کوله های مخصوصی برای جمع کردن چتر و هارنس پاراگلایدر وجود دارند که می توانید برای حمل تجهیزات از آن ها استفاده کنید.

البته خیلی از هارنس های امروزی خودشان پشت و رو شده و به یک کوله مجزا برای حمل سایر تجهیزات تبدیل می شوند و شما را از خرید یک کوله جدا بی نیاز کرده اند.

سوالات متداول

هزینه خرید تجهیزات پاراگلایدر چقدر است؟

تقریباً تمام تجهیزات پاراگلایدر وارداتی هستند. به همین خاطر باید آن ها را به صورت اورجینال تهیه کنید. این موضوع هم ضامن کیفیت آن هاست و هم باعث بالا رفتن قیمت آن ها. قیمت تجهیزات پاراگلایدر معمولاً به صورت دلاری محاسبه می شود. گرچه می توانید هر کدام از قطعات را جداگانه تهیه کنید اما برای خرید کل وسایل مورد نیاز باید 7 تا 10 هزار دلار را کنار بگذارید.

آیا می توانم از وسایل دست دوم هم استفاده کنم؟

استفاده از وسایل دست دوم ایرادی ندارد اما باید حتماً از سلامت تجهیزات اطمینان حاصل کنید. باید مطمئن باشید بالی که خریداری می کند سالم و در کلاس مورد نظر شما باشد. چتر نجات و هارنس در وضعیت خوبی قرار داشته باشند و مدت زیادی از عمر آن ها نگذشته باشد. یادتان باشد که جان شما در گروه تجهیزات پاراگلایدر است، پس حتماً به کیفیت و سلامت آن ها توجه داشته باشید.

آیا می توانم تجهیزات پاراگلایدر را اجاره کنم؟

دور دوره آموزش پاراگلایدر مبتدی خود آکادمی تمامی تجهیزات مورد نیاز را در اختیار شما قرار می دهد. اما از دوره مستقل هبه بعد باید تجهیزات شخصی خودتان را تهیه کنید.  اصولاً امکان اجاره کردن تجهیزات در دوره های بالاتر وجود ندارد.  افراد دیگر هم معمولاً وسایل پاراگلایدر خود را اجاره نمی دهند. چون قیمت این تجهیزات آنقدر گران هست که کسی ریسک خراب شدن آن توسط یک کارآموز در دوره آموزشی را به جان نخرد.

آیا باید از ابتدای آموزش تمام تجهیزات را خریداری کنم؟

خیر، در ابتدا شما تنها باید تجهیزات ضروری را خریداری کنید. بال، هارنس، چتر نجات، کلاه ایمنی، دستکش، عینک آفتابی و کفش مناسب تنها لوازم واقعاً ضروری برای پرواز با پاراگلایدر به صورت تفریحی هستند.

 نتیجه گیری

وسایل مورد نیاز دوران آموزشی پاراگلایدر بسته به سطح دوره با هم تفاوت می کنند. در دوره مبتدی نیازی به خرید تجهیزات نیست و داشتن تجهیزات اصلی و ضروری برای دوره مستقل و حتی متوسط کافیست. بهتر است در هنگام شرکت در دوره های آموزش پاراگلایدر زیاد ذهن مشغول تجهیزات نکرده و ذهن خود را بیشتر بر روی یاد گرفتن نحوه استفاده از آن ها متمرکز کنید.

اگر قصد دارید لوازم پرواز خود را آپگرید کنید می توانید بعد از اتمام دوره های آموزشی و دریافت گواهینامه لازم، آن ها به فروش برسانید و تجهیزات کلاس بالاتر را خریداری کنید. امیدواریم این مطلب برای شما مفید بوده باشد.

 

لینک مفید